Hoe een buiscondensor te gebruiken
Buiscondensor is momenteel een van de meest gebruikte typen. De structuur is eenvoudig, stevig, gemakkelijk te vervaardigen, heeft een breed scala aan gegevens, kan grote hoeveelheden gegevens verwerken en heeft een sterk aanpassingsvermogen. Maar in termen van warmteoverdrachtsefficiëntie, compactheid van de apparatuur en metaalverbruik per eenheid warmteoverdrachtsoppervlak is het enigszins inferieur aan verschillende plaatcondensors. Dit type condensor omvat meestal drie typen: vaste buisplaat, U-vormige buis en zwevende kop.
De buisvormige condensor bestaat hoofdzakelijk uit componenten zoals de schaal, de buisplaat, ook wel de bloemplaatbundel genoemd, en de bovenklep, ook wel de kop genoemd. Parallelle buisbundels worden in de ronde schaal geïnstalleerd en de twee uiteinden van de buis worden op de buisplaat bevestigd. De bevestigingsmethode van buizen op de buisplaat is over het algemeen een las- of expansiemethode. Het bovendeksel, uitgerust met inlaat- of uitlaatpijpen, is met schroeven verbonden met de flenzen aan beide uiteinden van de schaal, en er is een vloeistofverdeelkamer gevormd tussen het bovendeksel en de pijpplaat.
Wanneer de buiscondensor warmtewisseling uitvoert, komt het koelwater binnen via de verbindingsbuis van de bovenklep en stroomt in de buis, die de buiszijde wordt genoemd; Schadelijke dampen stromen in de opening tussen de buizenbundel en de schaal, en dit pad wordt de schaalzijde genoemd; Het buitenoppervlak van de buizenbundel is het warmteoverdrachtsgebied. Of het nu gaat om de condensatie van verzadigde damp of het condensatieproces van niet-condenseerbare gassen, condensatieterugwinning wordt over het algemeen uitgevoerd aan de mantelzijde van een horizontale condensor, omdat dit redelijk is in termen van warmteoverdracht, drukval en reiniging. Concreet als volgt.
De warmteoverdrachtscoëfficiënt van de horizontale condensatiefilm aan de schaalzijde is meerdere malen hoger dan die van de film binnen of buiten de verticale buis, en niet-condenseerbare stoffen zullen zich niet ophopen in dode hoeken en zijn moeilijk af te voeren.
Koelwater stroomt door de leidingen waardoor kalk eenvoudig kan worden gereinigd. Het is gemakkelijk om een hoog debiet in de waterleiding te garanderen, wat gunstig is voor het verminderen van de kalkvorming en het verbeteren van de warmteoverdrachtscoëfficiënt van de waterfilm.
De 3-niveau buizencondensor plaatst de onderste buizen bij de inlaat van het koelwater, waardoor het condensaat zich ophoopt op de onderste laag en zo de temperatuur van het condensaat verlaagt. Bij het externe condensatiesysteem is verdere koeling van het condensaat belangrijk.
Als de temperatuur in het condensatiesysteem hoog is, zal bij contact met de lucht een grote hoeveelheid organisch gas verdampen. Over het algemeen moet de inlaattemperatuur van het condensaat 60 ℃ of lager zijn. Uiteraard kan er ook een aparte koeler bij, maar dit verhoogt de kosten.